Alle berichten van John van Tiggelen

Niffo – Lisette Schumacher/Maria Kokkonen

niffo2
Lisette Schumacher – The Transitoriness #22

De Afrikaandermarkt liep op zijn eind. Wat niet verkocht was, werd weer ingeladen, of weggegooid. Even verderop, Pretorialaan 4b,  opende bij Galerie Niffo de expo van Lisette Schumacher en Maria Kokkonen.

niffo4De middagzon streek nog net met een uitgestrekte vinger over een schilderij van Lisette Schumacher.  Niet dat het werk deze extra magie nodig heeft. De schilderijen van Lisette Schumacher bezitten genoeg toverkracht van zichzelf. Haar vensters van het geheugen zag ik vorig jaar bij Galerie Vonkel in Den Haag. Plekken die in haar herinnering blijven hangen transformeert zij naar het doek. Geen mensen, alleen de plaatsen waar ze geweest zijn. Mysterieuze en fascinerende kunst in prachtige kleuren.

De schilniffo3derijen/tekeningen van Maria Kokkonen zijn ook herinneringen. Afbeeldingen van lichamen waarop de sporen van het verleden te zien zijn. Gevouwen, gekreukt, zoals dat gaat in het leven. Niemand komt er ongeschonden vanaf, wordt getekend. Het zijn geen afbeeldingen van het bestaande, maar  ontstaan vanuit het onderbewuste, intuïtief en tijdens het proces van het maken. Dit vind ik wel wat.

Lisette is Maria’s begeleider tijdens haar afstuderen aan de Willem de Kooning Academie en hun duo-expo in galerie/recycle studio NIFFO laat zien dat raakvlakken toch heel verschillend werk kunnen opleveren.

Echoes from the Guest House  is nog t/m 18 juni te zien in NIFFO. Het werk van Lisette Schumacher kan je ook tegenkomen op de KunstRAI in de ‘cube’ van Galerie Vonkel en Maria Kokkonen zien we terug op de Graduation Show van de Willem de Kooning Academie.

En ik fietste terug over de Erasmus naar het centrum van de stad, na even ’thuis op Zuid’ te zijn geweest.

niffo6

Beperkt houdbaar,

Op Zuid – Leo Vroman

vroman1

De rustige Charloisse Kerksingel verlatend, fietste ik de Gouwstraat in. Daar op nummer 15 zit Walgenbach Art & Books. Een winkel vol prachtige kunstenaars- en kunstboeken. Ook een galerie waar zaterdagmiddag een kleine tentoonstelling met tekeningen van Leo Vroman werd geopend.

vroman2Leo Vroman, dichter, bioloog, beeldend kunstenaar stierf in februari vorig jaar in Fort Worth Texas, bijna een eeuw oud. Met zijn speelse geest dichtte hij, deed wetenschappelijk onderzoek naar het stollingsproces van bloed, en tekende, veel. Er bestaat een prachtige uitgave waarin tekeningen zijn opgenomen van zijn schetsboek waarin hij elke dag, wanneer hij in New York met de subway naar de universiteit reisde, een tekening maakte. Vreemde surrealistische tekeningen vol humor en zelfspot, zwart en schrijnend.

Uit de nalatenschap van Martin Mooij, oprichter van Poetry International, is bij Walgenbach Art & Books een kleine verzameling tekeningen van de hand van Leo Vroman te zien.  Aangevuld met een werk van  Pam Emmerik over Vroman, enkele foto’s en uitgaven van boeken waarin de tekeningen van Vroman zijn opgenomen. Florimond Wassenaar, van de Dichtkunstkrant, sprak een woord en droeg enkele gedichten van Vroman en van eigen hand voor. En er werd een glas geheven, meerdere. Met de gestolde Leo Vroman aan de muur. Klein en fijn.

Ik liet na enige tijd het gedruis voor wat het was en stapte op de fiets. Verder, al maar verder, Zuid in.

De tekeningen van Leo Vroman zijn t/m 28 juni te zien (en te koop) bij Walgenbach Art & Books.

vroman3

Beperkt houdbaar

Tunnel onderdoor – Karin Trenkel

hommes1
Karin Trenkel – Das Buch als Bühne

Het is onnavolgbaar Rotterdams slang, tunnel onderdoor, maar de Maastunnel is de kortste verbinding van het centrum naar Galerie Hommes. Zaterdagmiddag was ik in Rotterdam Charlois om de kunst van Karin Trenkel te bekijken.

hommes2De maakbare natuur is wat Karin bezig houdt. Van Duitse origine verbaast zij zich over Nederland dat ontzettend aangeharkt wordt, maar ondertussen blijven we het koppig ‘natuur’ noemen terwijl het allemaal is aangelegd en inmiddels tien keer op de schop is genomen. In Hommes creëerde Trenkel een bordkartonnen  landschap, Das Buch als  Bühne, er  hangt een diorama, Le Jardin de Daubigny (2014), gebaseerd op het werk van Van Gogh, een aantal collages die abstract zijn maar toch aan landschappen doen denken, een collage van gouache op aquarelpapier(prachtig!); snippers die tezamen een landschap vormen, een gek wolktapijt uit plastic stroken geknoopt, een print van klaprozen, maar ook ligt er een boek. In een oplage van drie heeft Karin een boek samengesteld uit dezelfde snippers waarmee ze werkt. Natuurlijk ook foto’s van haar installaties (o.a. van twee jaar geleden in het Ampelhaus). En er komt een boek aan, Das Buch als Bühne. hommes3In een oplage van 500 exemplaren verschijnt het. Bij een aantal exemplaren wordt een print bijgevoegd. Leuke expo, mooi en interessant werk. Ga die tunnel onderdoor! Ik stapte op mijn fiets en ging verder, dieper Zuid in (wordt vervolgd).

Karin Trenkel – Das Buch als Bühne t/m 21 juni bij Galerie Hommes

hommes4

Beperkt houdbaar

Bastards in caps

tent1
Priscila Fernandes – The Book of Aesthetic Education of the Modern School, 2014

Zo, ik worstelde me tussen de terrassen door naar TENT. De Witte de Withstraat kunststraat? Jawel, maar de horeca zorgt voor een stevige randprogrammering. Niet zeuren en veilig binnen zag ik nieuw werk van Priscila Fernandes.

tent3Het lijkt het een merkwaardige  samenkomst. Ik stap in een klaslokaal die lijkt op de lesruimte van mijn middelbare school in Rotterdam West na afloop van weer een chaotische les. Verder,  een dansvideo, een aantal foto’s, een metalen sculptuur en een video van een pointillistisch kunstwerk. Maar er is meer samenhang dan op het eerste gezicht lijkt. Priscila Fernandes is Portugees en woont en werkt in Rotterdam. Het werk bij TENT heeft ankers in het begin van de vorige eeuw. Anarchisme, onderwijshervormingen, pointillisme, het was net zo’n roerige tijd als nu. De tentoonstelling Those bastards … is ook een geschiedenisles, voor mij wel in elk geval. Escuela Moderna in Barcelona kende ik niet. Grondlegger Francecs Ferrer i Guàrdia werd geëxecuteerd door de Spaanse overheid wegens opruiing. Met zijn school wilde vrijdenker Guardia de werkende klasse onderwijzen en ontwikkelen los van de staat en de kerk. Dat werd niet gewaardeerd in het streng katholieke Spanje. Hij hield het vijf jaar vol voordat hij in 1906 voor het vuurpeloton stierf. Het lesmateriaal van de Escuela Moderna voorzag niet in een lesboek over kunst. Die ontbrekende bouwsteen heeft Fernandes eigenhandig toegevoegd. Zij maakte  ¿tent2Y el Arte?, een klein rood lesboekje, dat als een uitroepteken door de opstelling The Book of Aesthetic Education of the Modern School heen zwermt.

Ook de andere werken grijpen terug naar het verleden, maar gelukkig wel relevant genoeg om er in de tegenwoordige tijd naar te kijken. Die geschiedenisles is dan ook maar beperkt. ‘Wat is de positie van kunst en kunstenaars bij het vormgeven aan de maatschappij, en hoe beïnvloedt de maatschappij en haar waarden het werk van kunstenaars?’ lees ik op de website van Tent. Kijk, zo zijn we toch weer thuis.

Those bastards … van Priscila Fernandes is t/m 5 juli te zien in Tent Rotterdam

tent4
Capo di Noli (2014-2015) en Une clairière en Provence (2015) van Priscila Fernandes. Fotonegatieven zijn beschilderd, doorgeprikt en daarna afgedrukt.
Beperkt houdbaar

Een uitdijend universum

cokkie4
Marisa Rappard – Waves of Whispers 2, 2015 (detail)

cokkie1Het werk van Joris Kuipers ken ik van de expositie in De Witte Slagerij en de Papier Biënnale in Museum Rijswijk. De anatomie van het macabere zou je het kunnen noemen. Met papier, lijm en een paar andere ingrediënten creëert hij objecten die enigszins luguber ogen maar ook sierlijk zijn. In de voorkamer van Galerie Cokkie Snoei  in Rotterdam hangt (naast ander werk) Vollig Losgelöst, een aquarelcollage. Alsof een schedel in full colour openbarst, in exploded view in de lucht hangt.  Met papier, waterverf en een schaar maakt Joris Kuipers sterrenstelsels vol kleurige details. Een uitdijend universum. Ik kan er lang naar kijken. Continue reading →

Beperkt houdbaar,

Zoek de verschillen- Woody van Amen/Hidde van Schie

hidde1
Achter: You are always on my mind (1973), Felix en Odorex (1963) van Woody van Amen. Voor: We Are One But We Are Not The Same (in my baby’s arms – edition) (2015) van Hidde van Schie.

In het kader van festival Motel Mozaïek werd bij Tent afgelopen zaterdagmiddag een paar stevige decibellen het pand in geblazen. Yuri Landman liet horen wat het resultaat was van de workshop ‘zelf muziekinstrumenten bouwen’ en daarna knalde Hidde van Schie met zijn nieuwe band Friday Wilkinson door een geluidsbarrière.  Ik was er voor de korte rondleiding die Hidde van Schie gaf door de tentoonstelling New Romantic Spirit, waar zijn beeldend werk hangt naast het werk van pop-art veteraan Woody van Amen. Maar ik bleef wel hangen voor de toegift. Continue reading →

Beperkt houdbaar,

‘Don’t put fresh water fish in a salt water tank’

1646a

Een Amerikaanse familie, alles schudt en rammelt, de vader loopt rond en vertelt over zijn jeugd. In de tentoonstelling Office Paintings bij 1646 in Den Haag laat Bryan Zanisnik ons zijn versie van het houtje-touwtje-gezin waarin hij opgroeide zien. De kunstenaar verschuilt zich veilig onder de bank terwijl pa probeert een tafeltje te repareren. Continue reading →

Beperkt houdbaar