Das Mädchen:
  Vorüber! Ach, vorüber!
  Geh, wilder Knochenmann!
  Ich bin noch jung! Geh, lieber,
Und rühre mich nicht an.

Der Tod:
  Gib deine Hand, du schön und zart Gebild!
  Bin Freund, und komme nicht, zu strafen.
  Sei gutes Muts! ich bin nicht wild,
  Sollst sanft in meinen Armen schlafen!

(Der Tod und das Mädchen – Matthias Claudius, 1740–1815)

Het verbouwde Tent Rotterdam viert haar heropening met een solotentoonstelling van Anne Wenzel.  De gevel van Tent is opengebroken en door de ramen zien we de Chandelier (2007) uit de serie Bright Solitude van Wenzel, iets schuin geplaatst op de grijze vloer tegen een achtergrond van bladderend goudverf. Mooi beeld van een barok paleis waar het verval wordt geëerd.

de schoonheid wint het van de Teutoonse humorloosheid

The Opaque Palace: Wie hier binnentreedt verlaat plaats en tijd en bevindt zich op een plek waar een somber gotisch feest is gevierd. De donkere objecten van Anne Wenzel bezitten een droevige schoonheid. De kunstwerken zuigen het licht op en de donkere beelden geven hun details slechts van dichtbij prijs. De tentoonstelling is ruim opgezet door curator Daria de Beauvais van Palais de Tokyo in Parijs. Ze heeft de zalen spaarzaam ingericht en dit werk heeft dat ook nodig. Het zijn sterke dreigende kunstwerken die wel wat levensruimte kunnen gebruiken. Aan alle werken kleeft de smaak van dood en verval. De kroonluchter die niet hangt maar verlaten op de grond staat, de rouwkransen Requiem for Heroism, het beeld van de dood en het meisje, de aangevreten beeldengalerij Damaged Goods, het stervend hert (Zonder titel (edelhert)); de symboliek laat niets te raden over. Het is allemaal bijzonder serieus, maar de schoonheid wint het van de Teutoonse humorloosheid. Van het slotstuk The Silent Landscape straalt de eenzaamheid af en wanneer de bezoeker daarna de tentoonstelling door een dik fluwelen gordijn verlaten heeft, lijkt alles ineens licht en luchtig.

Even verderop, in Museum Boijmans van Beuningen,  is de tentoonstelling van Alexandra Bircken te zien. Zij is ook Duits en een generatiegenote van Anne Wenzel. Wanneer je Wenzel vergelijkt met Bircken zijn het twee antipolen. Het duistere herkenbare werk van Wenzel tegenover de veelheid van materialen en vormen van Bircken, dat daardoor wat ongrijpbaar lijkt. Fraaie tegenstelling van twee Duitse kunstenaars op nog geen honderd meter afstand van elkaar.

Anne Wenzel t/m 5 mei in Tent Rotterdam