Rembrandt versus Damien

al3

Ze trappen even een balletje. Met oogballen. Net gescoord in de museumwinkel van het Gemeentemuseum. “Rembrandt” zegt KidsKunstKenner Sem wanneer ik hem vraag wat hij nou het mooiste en beste vond in de tentoonstelling De anatomische les. Van Rembrandt tot Damien Hirst. We zijn verrast.Toen we de tentoonstelling een tijdje geleden zónder de KidsKunstKenners bezochten hadden wij onze favoriet al gedetermineerd: Folkert De Jong, daar waren wíj ondersteboven van. En we waren er van overtuigd dat de Kids dat ook zouden zijn. Maar dat liep toch anders.

De tentoonstelling laat de tien 17de eeuwse Anatomische Lessen zien die Nederland rijk is, waaronder de beroemdste, die van Nicolaes Tulp door Rembrandt. De combinatie met hedendaags kunst in hetzelfde thema, van onder anderen Francis Bacon, Damien Hirst en Berlinde De Bruyckere en met als stralend middelpunt van de tentoonstelling een prachtig anatomisch theater door Folkert de Jong, maakt het tot een spectaculaire expositie.

We struinen wat rond en laten ons leiden door de kinderen. Ze zijn gefascineerd door het werk van De Bruyckere :”Is dat een echt mens?!” vragen ze, met hun neus tegen het glas van de vitrine geplakt. Ook het werk van Mona Hatoum, dat de inwendige mens laat zien dankzij een ingeslikte camera die een onsmakelijke reis aflegt via de slokdarm en het darmstelsel maakt grote indruk. Een hardgrondig  “getver!” van KidsKunstKenner Zeno onderstreept onze gedachten, desalniettemin blijven ze er geruime tijd gefascineerd naar kijken.

We bekijken de installaties van Damien Hirst, de vitrines en de gasflessen. Sem, een grote fan van Hirst, is niet onder de indruk. “Hebben ze die koe met vliegen niet? Of de haai?” wil hij weten. Hij heeft van die laatste zelfs een poster op zijn kamer hangen. Nee, helaas. We zien behoorlijk veel ander werk van Hirst, maar dieren in staat van ontbinding vinden we hier niet. Hij is teleurgesteld. Hij vindt het werk dat Hirst “normaal” maakt veel leuker dan deze vitrines.

En dan, als apotheose, lopen we het theater van Folkert de Jong binnen. We wachten hun reacties af.”Én?” vragen we als er geen reactie komt. “Best leuk”, zegt Zeno flauwtjes. BEST LEUK?! “Ik vind het helemaal niks”, zegt Sem droog. WAT?! We zijn verbijsterd. Maar wat vinden zij dán het mooist? Damien is het niet geworden, Folkert evenmin. “Rembrandt” zeggen ze. We kijken elkaar aan. Dat hadden we niet gedacht. We vragen nog even door naar het waarom. “Ik vind het heel indrukwekkend hoe precies Rembrandt kan schilderen”, zegt Sem. “Zo knap hoe die arm is geschilderd, en de gezichten. Heel anders dan bijvoorbeeld Van Gogh, die doet het met streepjes. Dit lijkt nét echt!” Zeno knikt instemmend.

We kopen dan toch nog even het kinderboek van Lydia Rood “De jongen die in de muur verdween”. Een verhaal dat zich afspeelt rondom het schilderij dat door de Kids tot favoriet is uitgeroepen. We zijn nooit te oud om te leren. Volgende keer maar naar het Rijksmuseum, of het Mauritshuis! Onze kinderen blijken ook van 17de eeuwse kunst te houden.

De anatomische les. Van Rembrandt tot Damien Hirst, Gemeentemuseum Den Haag, t/m 5 januari 2014

Invalid Displayed Gallery

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.