Kunst achter de duinen

stedelijk2
Henk Peeters – Zonder titel (1966, reconstructie 2011)

Op de fiets tegen de wind in trappend over de Schiedamseweg richting het Stedelijk Museum Schiedam, en straks gaat het weer regenen. ‘Ik hou van Holland’ heet de tentoonstelling waar ik naar op weg ben. Als kunstblogger probeer je in de gaten te houden wat de moeite waard is om op af te gaan. Op die winderige dijk, onderweg richting Stedelijk Museum Schiedam, twijfelde ik. De titel van de expositie klonk nogal suf maar vrienden tipten mij dat het echt de moeite van de reis waard was. Het begon te regenen, ’this better be good’.

Ik hou van Holland
Jan Dibbets

Binnen, in het Stedelijk van Schiedam, schudde ik het slechte humeur moeiteloos van mij af. Ik warmde mij aan het knapperend haardvuur van Jan Dibbets (Tv as a fireplace, 1969), en dompelde me onder in het warme bad van de naoorlogse kunst. Chronologisch tentoongesteld over drie verdiepingen geeft ‘Ik hou van Holland’ een overzicht van de Nederlandse kunst na 1945. Ik begon met Cobra op zolder: Mooi, maar geen verrassingen. Het Stedelijk Schiedam heeft een uitstekende collectie Cobra en andere kunst uit de jaren vijftig en dat laten ze hier zien. Naast werk van Karel Appel onder meer werk van Lucebert en Eugène Brands. Eén verdieping lager komen we met de Nul Beweging, Henk Peeters, Jan Schoonhoven en Jan Hendrikse, in de jaren zestig terecht. Daarbij hangt er veel werk van tijdgenoten zoals Ad Dekkers en Herman de Vries. In deze ruimte is goed te zien hoe aan de ene kant de kunstenaars na het expressionisme van Cobra op zoek waren naar een nieuwe beeldtaal, meer ingetogen en minimalistisch, waarbij wit een belangrijke kleur was. Aan de andere kant zorgden kunstenaars als Wim T Schippers en Jan Hendrikse (Hoewel hij toch ook lid was van de Nul Beweging) voor humor en absurdisme. De kratjeswand van Hendrikse geeft een komisch accent aan het prachtige en serene kunstwerk van Henk Peeters dat bestaat uit rijen plastic zakjes gevuld met water. Overigens zijn beiden reconstructies maar dat maakt voor het effect niet uit.

Ik hou van Holland
Maria van Elk

Op de begane grond belandden we uiteindelijk in de hedendaagse kunst met onder anderen Aernout Mik, Joep van Lieshout en Ronald Ophuis. Verstilling en sereniteit zijn hier ver te zoeken. Nederlandse kunst is dan weer expressiever en lawaaiiger geworden. De kunstenaar wil gezien worden en zijn kunst wordt persoonlijker. Het ik-tijdperk doet zijn intrede.

Ik had geen spijt van mijn tocht tegen de wind in. Mooie tentoonstelling en goed samengesteld, waarbij alle tijdsperioden evenwichtig aan bod komen, en af en toe wordt voor een voor een verrassing gezorgd. Bijvoorbeeld de installatie van Herman de Vries, of Soft Living Room van Maria van Elk uit 1968.

Ik hou van Holland t/m 6 september 2015 in het Stedelijk Museum Schiedam

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.