Het ziet eruit als een stevig stuk vlees. Een stuk koe of schaap waar je weleens een man mee over zijn schouder ziet sjouwen, van de koelwagen naar de slager waar het aan een haak komt te hangen. Hedwig Houben heeft zo’n stuk vlees voor zich liggen, maar dan zonder poten, kop of staart. Een vleeskleurige romp van menselijke proporties. Maar het is plasticine, de kunststof die ook gebruikt wordt voor kleianimaties. Toch blijft de scene een lugubere aanblik houden. Continue reading →