De kunst van verzamelen

Saskia Laurant
Saskia Laurant

Ik woon samen met een verzamelaar. KidsKunstKenner Zeno, 8 jaar, verzamelt sinds zijn tweede. Alles, maar dan ook alles wat hij op straat vindt stopt hij in zijn zakken en sleept het mee naar huis. En wat ooit gevonden is verlaat het huis niet meer. In zijn kamer is een wand versierd met wieldoppen en nummerplaten. Aan zijn deur hangt al jaren een fietsband. Potten, doosjes, kistjes en blikjes zijn tot de nok toe gevuld met kleine schatten: halve wasknijpers, dopjes, draadjes, paperclips, elastiekjes. Het drijft me soms tot wanhoop. Waar moeten we al die troep laten. En toen kwam de tentoonstelling “Hoe verzamelt een kunstenaar”.

Op een zondagochtend besluiten we deze expositie over acht verzamelende kunstenaars te bezoeken, in de Mesdag Collectie in Den Haag. We zwerven door het monumentale pand. De collecties van Edwin Deen, hoofdzakelijk plastic voorwerpen, liggen keurig en geordend uitgestald op tafeltjes. Mooie felle kleuren, strakke composities. We zien de Klaagmuur van eenzame sokken van Stef Kreymborg. De expositie is divers. Het laat zien dat de kunstenaars op verschillende manieren verzamelen, om allerlei redenen, en daar op hun eigen manier hun ding mee doen.

En dan, in de laatste kamer, de installatie van Saskia Laurant. Alles wat zij ooit bezeten heeft bewaart zij. Of het nou kapot is, zoals de scherven van een vaas, of haar kamerplanten, verdord. Zelfs de afgevallen bladeren gooit zij niet weg. Stukjes stof, snippertjes papier, duplo stenen, het maakt niet uit. Niets bereikt de prullenbak, maar wordt toegevoegd aan haar verzamelingen. Zeno kijkt verrukt. Eindelijk iemand die het snapt!  Alle rommel is prachtig uitgestald, ieder onderdeeltje zorgvuldig gerangschikt. Ze maakt gebruik van kapotte tafels en onderdelen ervan. Dat zijn haar sokkels. Ze brengt orde in de chaos. Dit is geen troep meer. Er is ritme, kleur, structuur. Het is werkelijk prachtig. We kijken door het raam naar buiten. In de tuin, met op de achtergrond het statige Vredespaleis, staat een tent. Gemaakt van haar oude kleren, bewaard sinds haar twaalfde. Wat mooi! We sluiten af met de video waarin zij vertelt over haar obsessie. Ze bewaart zelfs dode vliegen. Ik kijk Zeno aan. Zeno kijkt mij aan. Nee! waarschuwen mijn ogen. Je ziet ‘m denken: “Jammer”. Daar ligt mijn grens. Geen dode dieren in huis.

Net als we willen vertrekken ontmoeten we Pet van de Luijtgaarden. Ik ken zijn werk van zijn website. Pet verzamelt verzamelingen die hij koopt op Marktplaats. We praten even met hem. En hij blijkt mijn dilemma te delen. Verzamelen is leuk, maar waar moet je het allemaal laten? Hoe ruim je het op, wat is het beste systeem om het te archiveren? Verzamelen is soms een kunst. Geïnspireerd fietsen Zeno en ik weer naar huis. Eigenlijk zijn die collecties van Zeno hartstikke leuk! Alleen nog even een goed opruimsysteem bedenken.

Hoe verzamelt een kunstenaar?, Mesdag Collectie Den Haag, tot 12 januari

Tijdens de tentoonstelling zijn er ook activiteiten voor kinderen, leuk voor de kerstvakantie!

2 reacties op “De kunst van verzamelen

  1. Echt weer een heel gaaf artikel! Doet mij denken aan de BB periode en dan bedoel ik niet de Bescherming Bevolking. Toen sliep ik met mijn broertje Paul in een stapelbed; ik boven. En mijn hele wand naast mijn bed op niveau was volgeplakt met foto’s van mijn idool Brigitte Bardot. Ook een vorm van verzamelen dus.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.