Tears dry on their own. Titanentrilogie deel 3: Chris Martin XXXL

Chris Martin - XXXL - linksboven print Amy Winehouse
Chris Martin – XXXL – linksboven print Amy Winehouse

Vandaag het slot van onze Titanentrilogie. Reus nummer 3 is Chris Martin. Hij was er niet toen wij de preview XXXL Painting bezochten. Jammer. Chris was in Amsterdam, met zijn dochter aan het genieten van het lenteweer. Wij gaven hem groot gelijk. Conservator Els Hoek en de assistent van Chris namen de honneurs waar.Wanneer je de loods binnenkomt en naar links kijkt word je naar binnen gezogen door een spectaculair schilderij. Zwart met vlakken in neon roze- en roodtinten en fel gele stippen, ritmisch op het vlak aangebracht. Kom je dichterbij dan zie je meer gebeuren: Kopieën, prints, een LP.

Toen Chris zijn deel van de loods in bezit nam, was het eerste wat hij deed middenin de ruimte op de betonnen vloer gaan liggen. Dat deed hij een kwartier lang. Zo kon hij het voelen, plaatsen, zijn eigen maat bepalen tot de muren en het glazen dak en daar voorbij, tot de sterren. Na dat meditatieve moment sprong hij op, enthousiast over dit project, de ruimte en zijn plek daarin. Totaal opgeladen ging hij aan de slag. Hij en zijn assistente werkten als bezetenen en in drie dagen was het doek met de rode vlakken en gele stippen af.

Verderop een ander groot doek, zwart en beplakt met prints en grammofoonplaten. Het lijkt een molecuul, de LP’s de atomen. In de rechterhoek de datering: ‘2003-2009’ en daarboven ‘2010…’. Chris Martin werkt snel, maar hij kan ook jaren dóórwerken aan een schilderij. De molecuul is gegroeid en achter 2010 staan drie stippen, wat suggereert dat het nog kan uitdijen.

De muur die de ruimte van Chris van die van Jim Shaw scheidt heeft een doorgang. Chris heeft er een enorm buizenframe omheen geplaatst. Er komt een schilderij in te hangen. Een glitterschilderij, het is niet af, de potten glitters staan nog op de grond. Hij zal er een stuk uitsnijden, zodat je dóór zijn schilderij in de ruimte van Jim kunt komen. Een dramatische entree voor de kunstenaar die al weken zijn buurman is en hem trakteert op live punk-sessies.

Aan een andere wand hangt een grote print met paddenstoelen. Ik zie knipsels op de grond liggen en herken de paddenstoelen van Jac. P. Thijsse. Ze worden waarschijnlijk nog in een schilderij verwerkt. Els bevestigt dat het hier over paddo’s gaat. Chris is geboren in 1954, hij heeft het allemaal meegemaakt.

Ik loop weer terug naar het zwarte schilderij met de rode vlakken en de gele stippen. Ik blijf er naar kijken. Helemaal boven, in de linkerhoek, bijna niet te zien zo hoog, zie ik een print van Amy Winehouse. Een icoon van de generatie van nú, waarbij je denkt aan drank en drugs en muziek. Vanaf de print van Amy druipen twee rode stroompjes verf naar beneden als bloed of tranen. Wat mooi. Het blijkt geen opzet, maar toeval. Onderaan het schilderij heeft hij kraskaarten geplakt, nog een foto van Amy , een LP , een plaatje van atomen en een pagina uit een boek dat het einde van de wereld voorspelt. Het leven, het lot en toeval, en soms moet je geluk hebben. Het nummer ‘Tears dry on their own’ van Amy Winehouse draait af in mijn hoofd. Ik heb zin in de opening 8 juni. Dan zijn alle schilderijen klaar, hangt en staat alles op zijn plek en daarna gaan de drie Titanen weer hun eigen weg. Wij kunnen heel de zomer genieten van dit spektakel.

XXXL Painting, 8 juni t/m 29 september, Onderzeebootloods Rotterdam

 

2 reacties op “Tears dry on their own. Titanentrilogie deel 3: Chris Martin XXXL

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.