Tag archieven: Hadassah Emmerich

Heidense poëzie

Thomas van Linge – Luxury Stacks, 2014 & Hadassah Emmerich – Tondo, 2014

Meestal gromt en knettert er iets bij Garage Rotterdam. Maar bij de tentoonstelling Now Age is het slechts de video van Sulaiman Majali die beweegt en de soundtrack is een rustige, hypnotiserende soundscape van boventoonzang. Deze verzameling kunst heeft de weldadige rust van een antropologisch onderzoek.

garage7Alsof Garage Rotterdam een gedeelte van de collectie van het Wereldmuseum in bruikleen heeft. Potten, kleden, een video waarop mensen in verschillende kostuums rituelen uitvoeren. Waar komt deze stam vandaan, waar moet ik naartoe om dit mee te maken. Nergens, alleen bij Garage Rotterdam kan je dit ondergaan. Het kostte mij enige tijd om op dezelfde golflengte als de tentoonstelling Now Age te komen, maar toen pakte het mij wel.

vreemd soort beeldpoëzie

Aan  de beeldtaal van deze tentoonstelling moest ik wennen. Het werk van Ada van Hoorebeke bestaat uit een gebatikt kleed met daarbij een stoffer en een batikstok. Of: een gebatikt kleed over een stoel met daarnaast een gebatikte hamer op een spiegel. Of: een soort honkbalknuppel die is geplaatst op scherven waaronder zich prints bevinden. Een merkwaardige combinatie van materialen waardoor een vreemd soort beeldpoëzie ontstaat en, niet te vergeten, humor.

garage rotterdamDe maskers van Samuel Levack en Jennifer Lewandowski lachen niet. Ze hebben geen mond, wel ogen maar geen pretoogjes. Het zijn eigenlijk de gewichten van vissersnetten, lees ik. Beschilderd kijken ze mij spookachtig aan. Als een wolk van geesten hangen ze aan de muur. Maar de provocerende piramide van steigerbuizen van Levanck en Lewandowski, het gestapelde keramiek van Thomas van Linge, het schitterende grote ronde werk van Hadassah Emmerich, zelfs de gedeeltelijk met kattenbakgrind en voegmiddel gemaakte sculpturen van Nick van Woert; het past allemaal wonderwel bij elkaar. Ik gebruik het woord niet graag, maar de ruimte is in balans. Curator Yasmijn Jarram heeft de tentoonstelling ingericht alsof het voorwerpen zijn, afkomstig van een en dezelfde stam, ergens uit de binnenlanden van … ja waar eigenlijk? Brazilië, Papoea Nieuw Guinea, Congo, Schotland, België, Drenthe, Rotterdam?

Naar de video van Sulaiman Majali blijf ik lang kijken. Ik zie personen in een kostuum, gemaskerd, met een of twee voorwerpen.  Het doet ritueel aan, een ceremonie van een onbekende cultuur. Een zwarte vlag, een brandende vlag, ik ken het, maar niet in deze vorm. Welke betekenis heeft het? Fascinerende beelden die mij lang bezighouden. Mooie tentoonstelling is dit.

Now Age t/m 12 juli in Garage Rotterdam

garage rotterdam