Herinnering in reliëf

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Zadkine, Picasso, Rodin, Naum Gabo, Paul McCarthy, Rotterdam staat vol met werk van grote kunstenaars. Sylvette stond vroeger wit te stralen tegenover het Centraal Station en verblindde je in het felle licht van een zomerse dag. Tegenwoordig mag ze op de Westersingel de mensen de weg wijzen naar museum Boijmans van Beuningen. Op het Weena, in de buurt van de oude plek van de muze van Picasso, stond altijd een wat donkerder en geheimzinniger kunstwerk, minder opvallend, maar voor mij indrukwekkender.

Op zondag, het liefst wanneer het bloedheet was, liepen mijn vader, mijn zus en ik vanuit Spangen naar de Jonker Fransstraat in het centrum. Daar woonde mijn norse oma, waar wij minstens een uur stil moesten blijven zitten. Terug met de tram, maar heen … lopen. Voor mij als jochie van acht jaar was het een loodzware tocht door stille straten, achter mijn zus en vader aan sjokkend. Door een verlaten Rotterdam, de winkels waren dicht en de mensen zaten binnen of, nog beter, in de tuin met een koud glas limonade. Ik sjokte door de stad. Straf, zo voelde het. Aan het eind van die eindeloos lijkende Beukelsdijk kwamen we dan aan op het Weena. Links doemde het Groothandelsgebouw op en rechts het Bouwcentrum. De twee symbolen van die eeuwig opgerolde hemdsmouwen van Rotterdam, van de naoorlogse wederopbouw en de hardwerkende arbeider. Eindelijk, het centrum, we kwamen in de buurt. En dan was daar die rare bakstenen muur. Rotterdam was een stad van beton, maar hier, stak breed een gemetselse muur omhoog. Ook niet mooi strak zoals we dat gewend waren, maar met bobbels en andere uitstulpingen erin. Slordig zag het eruit.  Kunst stond bij ons nu eenmaal niet op het menu. Leven afkomstig van een andere planeet, dat met verwondering en verbazing bekeken werd, maar niet begrepen. Wanneer ons gezin ermee in aanraking kwam, draaide mijn vader meestal nog een sjekkie, stak het aan en zei dan: ‘Jaja’. Ook bij dit kunstbaksel sloeg de vonk niet over. Wij liepen door naar de etalages van het Bouwcentrum om daar, door het glas, een Bruynzeel keukenkastje te bewonderen. Ik ben nog heel vaak langs Wall Relief No. 1 van Henry Moore gelopen, gefietst, en ik moet ongeveer zestien jaar zijn geweest toen ik dacht: ‘Hè, mooi.’. De vonk was eindelijk overgesprongen en de slordige stapel bakstenen een kunstwerk geworden. De bobbels en uitstulpingen waren veranderd in een spannend spel met de strakke lijnen in het vlak. Nu bekeek ik het met een andere verbazing en verwondering.

Toen er vorig jaar met de sloop van het Bouwcentrum werd begonnen, vroeg ik mij onmiddellijk af wat er met het reliëf zou gaan gebeuren. In Rotterdam lijkt soms alles ondergeschikt te zijn aan doelmatigheid en nieuwbouw, alsof het verleden zo snel mogelijk  moet worden uitgewist. Mijn ongerustheid was onterecht. Ik zag dat er om het kunstwerk van Moore heen gesloopt werd, het een stalen harnas kreeg en veilig naar de binnenplaats achter het afgebroken bouwcentrum werd getakeld. Gisteren ben ik gaan kijken en daar staat het nog steeds. Weliswaar verstopt, maar ongenaakbaar te wachten op een nieuwe plek.

(Op de website Sculpture International Rotterdam staan alle publieke kunstwerken in Rotterdam verzameld)

4 reacties op “Herinnering in reliëf

  1. Ja , meer! Ben ook wel benieuwd te horen hoe je als jongen van 4 – 8 – 16 – 35 – en verder naar de NaumGabo keek naast De Bijenkorf? En de Zadkine?

    Je kan overdag nog wel makkelijk bij de Moore komen – de binnenplaats van t bouwcentrum op.
    Helaas wel 4 jaar lang alleen mét corset te zien. (niet te vergelijken met het corset van Santa door Gautier fans – dat gaat er morgen gelukkig af). De Moore wordt zeer goed beschermd door de eigenaar , de Maarsengroep. Over 4 jaar komt Wallrelief op precies dezelfde plek terug in nieuw gebouw.

    1. Dank voor de reactie Dees. De ervaringen met andere beelden in de stad komen nog wel een keer aan bod. We zijn blij dat er zo goed voor het reliëf van Moore gezorgd wordt en benieuwd hoe het met een nieuwe ‘omlijsting’ tot zijn recht zal komen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.