Geen grote woorden in ondoorgrondelijke onzinnen, maar een stukje karton waar zinnen op gekrabbeld zijn als
Ooit karton om weg te gooien nu een kast om dingen in op te bergen. Papier, gedachten, krabbels, schelpen, lang zal die leven, herinneringen….
Afval dat zonder enige pretentie maar wel met geconcentreerde mensenhanden tot iets is gemaakt dat je aandacht trekt en waar je beter naar kijkt. Hé, gek. Grappig. Een beetje scheef en nog geen twee decimeter groot. Stof dat nu al tot stof aan het wederkeren is zonder enig drama. Mooi. Continue reading