Als een kleine kunstmeute bewegen mijn vrienden x en y en ik ons over de Contemporary Art beurs. We snuffelen wat, loeren naar een sculptuur, object of schilderij. Knijpen af en toe een oog dicht. Ik heb met mijn vrienden afgesproken dat we, naar goed Nederlands gebruik, in kleurcode praten. Code rood is absoluut niets, groen is top en oranje is mmwwaahh. Dit doen we omdat met name x, ondanks dat hij tegen iedereen die het wil horen zegt dat hij absoluut geen verstand van kunst heeft, vaak een nogal uitgesproken mening laat horen. Y is daarentegen kunstkoper, maar ook hij is niet bang zijn mening te geven. Om te voorkomen dat een toevallig meeluisterend kunstenaar besluit zijn kunstenaarschap vaarwel te zeggen en de rest van zijn creatieve leven schappen gaat vullen bij AH (of erger) hebben we besloten in code onze mening geven. Continue reading
