Sho – concentratie, de geest moet klaar zijn, en dan boem … in één keer erop. Elke bladzijde in een van de twee kunstenaarsboeken van Mike Ottink lijkt op deze manier gemaakt: In één keer raak, als Japanse kalligrafie. Continue reading
Bij de ingang van Art Rotterdam deinsde ik achteruit. Ik had me voorgenomen om op zondag de kunstbeurs te gaan bezoeken, maar deze massa krioelende kunstliefhebbers ging mij te ver. Ik vocht me een weg naar buiten, op zoek naar lucht. Continue reading
Aan mijn lijstje van ’to do’ kunstwerken is een werk toegevoegd. In het boek 10:04 van Ben Lerner komt het werk The Clock van Christian Marclay voor. Ik werd meteen gegrepen door een onmetelijk verlangen. Continue reading
Achter mij klinkt de zaterdagmiddagruis van de A13. De modder van het weiland zuigt aan mijn schoenen, maar ik hoor het niet, ik merk het niet. In het ‘magic light’ van het late middaguur kijk ik naar In the Mist van de Japanse kunstenaar Kouji Ohno. Waar ik ben? Op herfstbezoek bij Land Art Delft. Continue reading
Je bezoekt een kunstmuseum, je loopt wat rond, je kijkt naar een schilderij, een beeld of iets anders waar kunst op staat en wanneer je er genoeg van hebt ga je weer naar huis. Simpel, lijkt mij. Fout! Veel te simpel gedacht van mij. Het blijkt dat er drommen museumbezoekers zijn die na een ronde langs artistieke hoogtepunten teleurgesteld en ontgoocheld weer op straat staan. ‘Is dit het nou?’ brommen ze ontevreden: ‘Volgende keer maar weer Walibi.’ Om vervolgens strompelend op hun ‘museumbenen’ huiswaarts te keren. Gelukkig is er nu het boek How to visit an art museum van Johan Idema. Continue reading
Vanmiddag onthult burgemeester Aboutaleb de The Individual Parallel – Bilderberg Utopia van Willem Oorebeek. Het kunstwerk, een raster van stippen, ontwierp Oorebeek voor de noordgevel van de hoogbouw van het Bilderberg Parkhotel in Rotterdam. Een verrijking van de toch al indrukwekkende beeldencollectie in de openbare ruimte van de stad. Hoe staat het eigenlijk met die beeldencollectie, en wat zijn weesbeelden?’s Nachts gloeien de stippen van Willem Oorebeek als druppels zacht smeulend lava. Het composiet waaruit de stippen zijn opgebouwd houden het daglicht vast en stralen dat in het donker weer uit. Mooi initiatief van het hotel dat zelf met het idee kwam van een kunstwerk op de gevel. Het Centrum Beelden Kunst adviseerde het hotel en het resultaat is het kunstwerk van Willem Oorebeek. Maar wat gebeurt er met het kunstwerk wanneer het Bilderberg Hotel besluit te verhuizen naar een andere locatie? Zo’n gevel neem je niet onder arm mee. Continue reading
Bij Witte de With loop ik het eerste kwartier in een soort verbijstering rond en vraag ik me af ‘wat is dit nu weer?’. Zo gaat dat. Zelfs bij de tentoonstelling van A.A. Bronson stond ik met mijn ogen te knipperen en onderdrukte een soort paniekaanval. Ook bij Dai Hanzhi: 5000 Artists ontstond er een beklemmend gevoel in de borststreek. Help, ‘art overload’! Niks aan de hand. Rustig ademhalen, kijken en lezen en zo dring je langzaam een fascinerende wereld binnen. Continue reading
In Galerie Nouvelles Images in Den Haag hangen de foto’s die Marjan Teeuwen van haar kunstwerk Verwoest Huis Op Noord maakte. Gisterenmiddag interviewde NRC-journalist Gijsbert van der Wal de maakster in de galerie over haar werkwijze, de foto’s, betekenis en waar ze de energie vandaan haalt om dit soort kunstwerken te realiseren. Continue reading
/
Gisteren verscheen op het Rotterdamse internet tijdschrift Vers Beton een artikel van de hand van Blikvangen. Enige tijd geleden stelde ik de redactie van Vers Beton voor om af en toe als gastredacteur op te treden. Op Vers Beton staan vaak goede zinnige stukken over Rotterdam (lezen dat magazine!) en het leek mij een goed idee om op het gebied van beeldende kunst en Rotterdam onregelmatig een bijdrage te leveren. Gelukkig werd mijn voorstel met enthousiasme ontvangen en kwam mijn eerste bijdrage onder de kop Jubelstemming of crisiswind? Beeldende kunst in Rotterdam gisteren online.
Leuke ontwikkeling en het was prettig samenwerken met de redactie van Vers Beton, waarvoor dank. Wordt vervolg!
