In de mythologie van de oude Grieken vraagt de veerman Charon voor de reis naar het dodenrijk één obool. De doden die het geld niet hebben om de oversteek naar Hades te maken, blijven achter om rond te dwalen aan de oever van de Styx. Sef Peeters heeft zijn eigen vlot voor de reis naar het hiernamaals volgeladen met kunstwerken. Maar kunst kan je niet meenemen. Blijven al deze werken achter op de oever van de rivier de Styx om te verstoffen in vergetelheid?
Waar gaat de reis naartoe?
‘Kunst in verpakking’ lijkt deze week het thema van Blikvangen te zijn. Afgelopen week zag ik bij galerie Vonkel in Den Haag het werk van Maarten van Soest die zijn werk in (geschilderd) bubbeltjesplastic laat. Bij Museum Boijmans van Beuningen zie ik weer ingepakte kunst. Nee, niet L’enigme d’Isidore Ducasse van Man Ray en ook geen Christo. Sef Peeters heeft een vlot van pallets volgestouwd met kunst uit het depot van het museum. In de kratten en dozen kunstwerken van Nederlandse kunstenaars die geboren zijn tussen 1940 en 1960 zijn klaar voor de reis, maar waar gaat de reis naartoe? De Styx kunnen ze niet over en als ze achterblijven wat gebeurt daar dan mee?
De lange muur parallel aan het ‘vlot’ staat vol met letters in spiegelbeeld. Alsof ik aan de achterkant van een muur sta en door de muur heen moet om de boodschap te kunnen lezen. Natuurlijk kan dat niet. De andere kant is onbereikbaar. Kunst blijft achter en wanneer de kunstenaar overlijdt zal het meeste van haar of zijn werk verdwijnen tussen de kieren van de tijd. Van al die noeste arbeid blijft maar weinig over.
Interessante vraag en voor mij relativeert Sef Peeters met zijn kunstwerk het idee van kunst voor de eeuwigheid. Kunst is voor nu, voor dit moment. Wellicht blijven een paar kunstwerken plakken aan de tijd en gaan ze mee het oneindige in, maar het overgrote deel raakt in de vergetelheid. Is dat erg? Welnee, nu kijken mensen ernaar en betekenen ze iets. Zo vormen ze de humus waarop jonge kunstenaars hun eigen kunst kweken. Dát gaat eeuwig door. Lekker dwalen aan de oever van de Styx. Daar is niks mis mee.
Sef Peeters t/m 25 januari in Museum Boijmans van Beuningen