Rood gruizig stof bedekt korrelig de constructies van Pim Palsgraaf. Is stof uit Leipzig anders dan stof uit Rotterdam? Zou ik dat kunnen zien? Vijf kunstenaars waren ‘artists in residence’ in een leegstaande kazerne in Leipzig, Duitsland. Het werk dat ze daar maakten is te zien bij Galerie Frank Taal in Rotterdam. Een aantal werken ‘live’ en andere op foto. Maar het voelt allemaal echt. Ik ruik de klamme lucht van het vervallen gebouw.
Het oosten van Duitsland heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht op Nederlandse kunstenaars. Natuurlijk Berlijn, maar ook daarbuiten vinden kunstenaars een plek om te werken waarvan ze in Nederland dromen. De foto’s van het lege kazernegebouw in Leipzig doen menig kunstenaar watertanden. Ik ben geen kunstenaar maar ik wil ook. Zo’n groot leeg gebouw nodigt uit om aan de slag te gaan. Is het om de tragiek van een vervallen bouwwerk te overwinnen, om te laten zien dat het nog niet voorbij is? Of is het juist iets voor een kunstenaar om te laten zien dat wat anderen afgeschreven hebben nog vol mogelijkheden zit?
Besselink is als een archeoloog te werk gegaan
De groepstentoonstelling ‘If Paradise Is Half As Nice’ toont werk van Willem Besselink, Ties ten Bosch, Daan Botlek, Bram Braam & Pim Palsgraaf. Zij verbleven in Leipzig en gebruikten het kazernegebouw als basismateriaal voor hun kunstwerken. Vloeren werden kapot gezaagd, gevonden materiaal aan elkaar gelast. Het is mooi om te zien hoe iedere kunstenaar de locatie op zijn manier gebruikt. Sommigen als decor maar anderen gingen echt aan het zagen en slopen. Voor Daan Botlek was het gebouw een omgeving waarop hij zijn werk kon projecteren. Zijn kubussen lijken bijna los te staan van de omgeving. Willem Besselink daarentegen pakte de zaag en figuurzaagde vier plattegronden uit de vloeren van het pand. Viermaal Leipzig, maar vier keer in een andere periode, van de middeleeuwen tot de 21ste eeuw. Op een prachtige foto is te zien hoe in de drie onderliggende vloeren de steeds kleiner uitgezaagde contouren van de stad Leipzig te zien zijn in de omtrek van de stad anno nu. Besselink is als een archeoloog te werk gegaan en vond het oude Leipzig in een leegstaand gebouw.
De kunstwerken van Ties ten Bosch zijn misschien wel de meest delicate van de expositie. Ze bestaan uit snippers gevonden materiaal. Rechthoekige vellen bruin papier met witte verfspatten, zelfs een compositie van stukjes asbest. Van Bram Braam hangen er vierkante kunstwerken, ingenieus samengesteld uit lagen materiaal die op elkaar zijn aangebracht, maar ook in elkaar grijpen. Maar het meeste indruk maakt zijn grote kubus. Op dezelfde manier geconstrueerd als de kleinere kunstwerken. Stukken hout, plastic en ander materiaal zijn aan elkaar geniet, gespijkerd tot een groot vierkant gevaarte. Het staat middenin een verlaten verdieping en ik zie het op een foto. Ik wil er zijn, het aanraken. Het werk van Pim Palsgraaf kennen we uit het Ampelhaus maar dit is rauwer, industriëler. Stukken ijzer zijn aan elkaar gelast tot bouwwerken, huisjes die bestaan uit resten staal en beton. Stof en gruis is erop neergedaald. Stof uit Leipzig.
Ondanks dat de gebruikte materialen oud, verroest en versleten zijn blaakt het werk van levenslust. Het is ook niet voor niets dat de kunstenaars terug willen naar Leipzig. Na een bezoek aan de expositie ‘If Paradise Is Half As Nice’ stap je vol energie de straat weer op. Aan de slag!
‘If Paradise Is Half As Nice’ t/m 14 februari in Galerie Frank Taal
Dank John. Fijn stuk. Goed aangevoeld, mooi in beeld gebracht. Kom vooral langs! http://www.franktaal.nl
Dank je Frank, het is een prachtige expositie en langs komen doen we zeker.