Met de KidsKunstKenners in het kielzog bezocht Blikvangen onlangs De Pont.  Tijd voor een bezoek aan de expositie van Katharina Grosse. Voorbereid op enorme ballonnen en grote schilderijen, heel veel kleur en benieuwd naar de impact ervan. Die kinderen van ons kijken toch heel anders om zich heen. Ze eigenen zich de kunst toe, spontaan puttend uit hun belevingswereld en refererend aan hun kaders, die op deze leeftijd worden gezet door spannende sprookjesachtige boeken, vreemde computerspelletjes en fantasierijke films. Sem en Zeno huppelden vrolijk rond en kropen (tegen alle instructies van de suppoost in)  onder de ballonnen van Grosse door. Zij bekeken het van een andere kant.

Die vier meter grote ballonnen, dat is zo klaar als een klontje, dat zijn planeten, zwevend om elkaar heen in de ruimte. Een stukje verderop, tussen de enorme aluminium sculpturen van Thomas Schütte  wanen de jongens zich omringd door aliens. Groot en gevaarlijk. Zeno rust uit op een bankje bij de glinsterende sterrenhemel van Angela Bulloch, volledig gehypnotiseerd door de lichtjes, uitdijend in die zwarte hemel. “Ik zou hier de hele dag naar kunnen kijken” verzucht hij. Maar daar is geen tijd voor, we moeten verder. Er is nog ontzettend veel te zien. Gefascineerd door Vertigo, de lachspiegel van Anish Kapoor  waar zij in een parallelle wereld  tot vreemde wezens vervormen, lijkt duidelijk wat voor hen het hoogtepunt van dit bezoek zal worden. Tót zij stuiten op “Descent into Limbo”. “Het coolste kunstwerk” volgens Sem. Het inktzwarte gat zuigt en trekt  zijn aandacht, terwijl Zeno’s fantasie op hol slaat en hij raadt naar vreemde werelden aan de andere kant van dat schijnbaar eindeloze niets. Of de heren nog iets níet leuk vinden hier in De Pont ?: “Jammer dat we niet in dat gat mogen”.

Op weg naar een zonnig terrasje zijn de jongens het eens: De Pont is cool!

Expo Katharina Grosse: De Pont, Tilburg t/m 9 juni