Het nomadisch kunstinitiatief Baracca is met de expo Ritual & Practice neergestreken in BuroRotterdam. Blikvangen trotseerde weer, wind en kou om de tentoonstelling te bezoeken: een verslag.

Diep in het havengebied van Rotterdam-West op een voormalig industrieterrein aan de Keileweg bevindt zich BuroRotterdam, galerie voor hedendaagse kunst. Het was een barre tocht geweest vol tegenwind en bittere kou, maar binnen snorde de neonverlichting van Herman Lamers’ I lost my memory behaaglijk. Achter Baracca gaat het duo Yvo van der Vat en Ibrahim R. Ineke schuil en voor deze tentoonstelling nodigden zij een aantal curatoren/kunstenaars uit om werk te tonen dat hun inspireert.  Gelijk bij binnenkomst word je geconfronteerd met de uit zijn voegen barstende kopieermachine van Yvo van der Vat, rechts de reusachtige halo van Lamers en voor je het metropolisachtige bouwwerk van Erik Sep. Dat komt aan. Ook de rest van de expositie is een mengeling van verstild werk en brutale, punkige, recht-in-je-gezicht kunst. Het contrast tussen de minimalistische video’s van vader en zoon van Lent en het schurende stemgeluid van Rosa Peters’ Nachtegaal is groot. We zwerven door de benedenruimte en de etage. Hier valt veel te ontdekken. Aan het eind van de expo wringen wij ons langs de dodevliegenverzameling van Floris Visser en komen tot rust in zijn houten keetje. Het raampje biedt uitzicht op de ijzige kou buiten. Het water klotst kil tegen de kade en de spriet van de antenne steekt als een reusachtige vishengel de grijze lucht in. We schakelen de zender in en zoeken contact met de buitenwereld: ‘Hello world, goodbye gallery’.

(Baracca: Ritual & Practice t/m 7 april – BuroRotterdam Keileweg 26, zaterdag en zondag 13-17 uur)