Het gewone wordt bijzonder in Galerie Rianne Groen. Onschuldige, kwetsbare kleine banaantjes, zorgvuldig gezeefdrukte snoeppapiertjes van palladium en bladgoud, getekende confetti, je zou de kunst van Mieke Fokkinga in je schoen kunnen vinden, gekregen van de Sint.

Die onschuld houdt Mieke Fokkinga vast in al haar werk. Het lijken allemaal ‘objet trouvé’ maar het zijn zorgvuldig gefabriceerde kunstwerkjes. Dat is niet kleinerend bedoeld, maar het is wel zoeken naar een scherp randje bij al deze lieflijkheid. Soms zit er een gemeen contrast tussen het verbeeldde en het materiaal dat gebruikt is. Een snoeppapiertje van bladgoud hoort toch in een lijstje. En wie goed kijkt ziet de onvolkomenheden in de potloodtekening van confetti en die kleine banaantjes zien er eigenlijk heel treurig uit. Dit is vervreemding op een nieuw niveau. Terwijl de werkelijkheid heel realistisch verbeeld is, wordt hij juist ongrijpbaar.

Toen ik de website van Mieke Fokkinga bezocht, schoot ik in de lach. In de kolom kunstwerken staan stroopwafels onder tumtummetje en discodip. Het leest als de kruidenier op de hoek met een kleine snoepafdeling en een hoekje voor kantoorartikelen (installations: post-it, perforator). Maar het kreeg me wel te pakken, al die zogenaamde onschuld, met de nadruk op het dagelijkse en het gewone. Je zou het ludieke (om maar eens een sixties-woord van stal te halen) kunst kunnen noemen, maar ik hield er ook een vreemd eenzaam gevoel aan over.

Mieke Fokkinga – Curved Yellow Shapes t/m 11 april in Galerie Rianne Groen.