1990 was een goed jaar voor de kunst in Rotterdam. Niet alleen Witte de With Center for Contemporary Art koos het ruime sop, ook Galerie Phœbus van Mirjam de Winter zag het levenslicht. Vijfentwintig jaar later hangt het monumentale pand aan de Eendrachtsweg in Rotterdam vol met werk van kunstenaars die aan de galerie verbonden zijn of waren. De verjaardag van de galerie wordt gevierd met een prachtige groepstentoonstelling.

Voordat ik de straat verlaat en de galerie binnenstap, kijk ik naar de performance van Gilbert van Drunen. In de entree van Phoebus hangt een iPod en daarop zie ik hoe hij twee gitaren tussen zijn armen heen schuift in een soort omhelzing die liefdevol is en tegelijk gewelddadig. Het geknars van de snaren die elkaar mishandelen doet pijn aan mijn oren. Het hout knarst en scheurt in een pijnlijk mooie begroeting.

De kunst bij Phœbus is altijd van een bijzondere kwaliteit. Vaak is het kunst die een mooie rust weergeeft, maar om die rust te bereiken een lange weg heeft afgelegd. Verschillende technieken, vaak unieke bewerkingen, waren er nodig om uiteindelijk tot die sereniteit te komen.

 Van de Italiaanse kunstenaar Claudio Parmiggiani hangt een werk dat bestaat uit niet meer dan as en roet op paneel. Als de schaduw van de explosie van een atoombom staat de afdruk van een rij boeken in het paneel gegrift. Hoe maak je zoiets? Hij moet de boeken zo hebben opgesteld, daarna in brand gestoken en de resten heel voorzichtig hebben verwijderd. Wat een bizar gezicht, als in tijd bevroren. Het is een prachtig kwetsbaar en macaber beeld dat in een perspex vitrine bewaard is gebleven.

Een tafel vol, prachtig

Phœbus hangt vol met dit soort bijzondere kunstwerken. Vaak zijn ze volgens een een bijzonder procedé tot stand gekomen. Subtiel, minimalistisch werk, maar ook kleurrijk zoals de tafel van Stefan Gritsch. Some more than 25 pretty things for 25 years Phœbus bestaat uit (inderdaad) meer dan 25 objecten die zijn opgebouwd uit laagjes acrylverf die in vormen gesneden zijn. Een tafel vol, prachtig. Slenterend en genietend zie ik werk van kunstenaars waar ik de afgelopen twee jaar over geschreven heb. Charl van Ark, Joachim Bandau, Willy de Sauter, Sarah van der Lijn, Eva-Maria Schön, Regula Maria Müller, echt teveel om op te noemen. De bel-etage, de projectenkamer, de entree, de overloop, het souterrain, het hangt er vol mee. Overal heeft Mirjam de Winter de rijkdom van Galerie Phoebus Rotterdam bijeen gebracht. Prachtig.

’25’ t/m 8 maart te zien in Galerie Phœbus Rotterdam