Op de bovenverdieping van Witte de With heeft Bruce McClure zijn kamp opgeslagen. Projectors zoemen, een stroboscoop knippert, monitoren flikkeren. Iedere bezoeker van het IFFR die klaar is met een lineair filmverhaal kan zich hier melden.
Op het tafeltje ligt naast een zakje uit het cafetaria een beduimeld exemplaar van Finnegans Wake van James Joyce, een cryptisch, caleidoscopisch meesterwerk waarvan het eind tevens het begin is. Bruce McClure heeft deze hoek van Witte de With naar zijn hand gezet. Op een muur zijn kranten geplakt waarop hij ruw beelden heeft geschilderd, die heb ik her en der ook op een monitor voorbij zien komen. In een ruimte waar een stroboscoop onophoudelijk flikkert laat de kunstenaar zich ondervragen. Tussen het geraas en geklik is het moeilijk te begrijpen. McClure gebruikt gemanipuleerde 16mm monitoren waarmee hij zijn eigen interpretaties verbeeldt. De tentoonstelling Courting Daylight In Saving Darkness heeft alles te maken met Interieur met vrouw aan het virginaal van Emanuel de Witte uit de collectie van Museum Boijmans van Beuningen. Voorlopig kijk ik naar hersenscans en probeer ik een link naar dat beduimelde exemplaar van Finnegans Wake te vinden. ‘Stroboscopische patronen die een weelde aan subjectieve interpretaties oproepen’ lees ik op de website van Witte de With. Goed, ik laat het los. Dit is een ‘work in progress’ en McClure is t/m aanstaande zondag aan de slag bij Witte de With. Ik kom terug. Tijdens het IFFR is Bruce McClure op verschillende plekken actief. Vandaag en morgen om 18:00 uur met een performance bij LantarenVenster. Wordt vervolgd.
Courting Daylight In Saving Darkness van Bruce McClure is nog t/m 1 februari mee te maken in Witte de With Center fot Contemporary Art in Rotterdam.