In de schaduw van het Rothko-geweld is in het Haagse Gemeentemuseum de tentoonstelling Love me or leave me van Emo Verkerk te zien.  Na een bezoek aan Rothko voelt dit als een opluchting. Erg gelachen om twee kettingkasten met wat hout en brons. Heet die nou Karel Appel?

Knusse kunst

Het werk staat verspreid opgesteld in zalen die namen hebben als ‘de rookkamer’ of ‘de  logeerkamer’. Tussen de kunst staan tafels en bedden. Waarom? Geen idee, maar het geeft een wat informele sfeer aan het geheel.  De hele tentoonstelling heeft iets ontzettend ontspannends. De schilderkunst van Emo Verkerk is ook nog eens licht van toets. Alsof Benno dacht: ‘Ok, Rothko … maar hier houden we het gezellig.’ Knusse kunst terwijl ik toch ook de beroemde schrijver Joseph Roth zie afgebeeld. Een groot deel van zijn in alcohol gedrenkte bestaan bracht Roth zwervend van hotel naar hotel door, ondertussen twee gezinnen onderhoudend en een fantastisch boek als de Radetzkymars schrijvend. Een gecompliceerd leven hier schijnbaar ongecompliceerd afgebeeld. Waarschijnlijk loop ik hier in een val. Er is meer … en wanneer ik langer kijk, zie ik de melancholie die tussen de heldere streken verborgen zit.  ‘Goed kijken,’ zeg ik altijd tegen mijn kunstkidskenner. Moet ik het zelf ook wel doen.

Ik word gegrepen door de verzameling vogels van Emo Verkerk. Uit allerlei materialen samengestelde gevederde vrienden, hoog aan de muur in vogelvlucht of koekeloerend uit een nest. Prachtig geconstrueerde karaktervolle dieren. De jonge albatros, een beetje dikkig op zijn nest van ketting, is echt prachtig. Een mooi robuust beeld van een zeevogel.  De Wintereend(2001) snelt ijzig en donker door de lucht, het zwarte Koekoeksjong(2001) fladdert wat in zijn krappe nestje waarin geen plek is voor andere vogels. Zo meandert er een aparte tentoonstelling door Love me or leave me. Op een tafel staan twee kettingkasten met daaraan een stomp van een hals en een parmantig eendenstaartje. Het geheel is getiteld Karel Appel. Zie ik dit goed, Karel Appel als een eend zonder kop? Ik moet er ineens ontzettend om lachen. ‘Birds flying high, you know how I feel’ zingt het in mijn hoofd.

Emo Verkerk t/m 15/2 in het Gemeentemuseum Den Haag