De stad van Braam

Frank Taal
Bram Braam – Zwei Türen, 2014

Het Schotse plaatsje Cumbernauld werd langs de lijnen van het modernisme ontwikkeld. Het werd een architecturale ramp.  Het stadje, gebouwd begin jaren vijftig van de vorige eeuw, kreeg in 2002 de onderscheiding ‘Worst town in Scotland’ en het Channel 4 programma Demolition riep het stadscentrum uit tot het slechtste gebouw van Groot Brittannië.

bram9Bram Braam liet zich inspireren door deze mislukte stad. Hij deed onderzoek op locatie en stelde uit de restanten van deze bouwkundige nachtmerrie zijn kunstwerken samen. Het werd een omvangrijk project waarvan een gedeelte in Galerie Frank Taal is te zien.  De solotentoonstelling How Long is now? City of tomorrow heeft naast Cumbernauld ook de stadsontwikkeling van zijn huidige woonplaats Berlijn als uitgangspunt. Met bouwafval construeert hij nieuwe bouwwerken. In het midden van de galerie creëerde Braam zijn eigen stadscentrum met drie kunstwerken die ijzig omhoog torenen. Net als veel modernistische architectuur lijken ze ongenaakbaar. Een ingang is niet te vinden. Het middelste sculptuur, Untitled (2014), heeft onbereikbaar hoog een raam. Met hout, multiplex, glas, gipsplaat, polystyreen construeert Braam zijn eigen Cumbernauld. In al zijn schoonheid is het een genadeloos commentaar op de maakbare samenleving. De gebouwen op de drie foto’s van City of tomorrow, 2013 zijn op een aantal plekken voorzien van een nieuwe witte verflaag. De laklaag die op de foto is aangebracht geeft glans aan de stedelijke ruïne.  De verf contrasteert hard met de grijze somberheid, maar het is ook een verloren droom waar een kunstenaar weer leven inblaast.

Het DNA van de stad Berlijn

Je zou verwachten dat uit de puinhopen van Cumbernauld grauwe sombere werken zijn ontstaan. Dat is niet zo. De kunst van Bram Braam is helder en licht. Mooie composities die commentaar leveren op het verleden, maar ook de sprankeling hebben van nieuwe ideeën. Zijn werk uit Berlijn is van eenzelfde frisheid. Twee deuren, een oude en een nieuwe, heeft hij in stroken gezaagd en weer gereconstrueerd tot twee nieuwe deuren. Zo ontstaat twee maal een streepjescode, het DNA van de stad Berlijn. Oud en nieuw door elkaar heen, maar samen één kunstwerk vormend. Mooie verbeelding van de stad waar hij woont. Diezelfde stad heeft hem kortgeleden een stipendium toegekend. Terechte waardering voor een goede kunstenaar lijkt mij.

How long is now? City of tomorrow van Bram Braam t/m 20 juni bij Galerie Frank Taal

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.