Het Volkspaleis was de perfecte locatie voor de premiere van het filmproject The Lost van Reynold Reynolds. De turbinehal van de energiecentrale in Den Haag biedt de mogelijkheid om een aantal filmdoeken naast, achter en boven elkaar te plaatsen. Hierdoor was het moeilijk je blik op één scene te concentreren. In je ooghoeken werd je steeds geprikkeld door andere geprojecteerde beelden. Zo bleven we van scene naar scene lopen en werden we opgeslokt in de totaalervaring. Maar tussen alle bewondering en verwondering door kwamen er toch vragen naar boven borrelen.

Reynold Reynolds is een Amerikaanse maker van artfilms. In andere films van zijn hand, zoals Six Easy Pieces of Secret Machine, zie je regelmatig thema’s terugkeren als nostalgie en experimenten met leven en dood. Ook in de The Lost zit het Frankensteinthema. The Lost is een korte zwart/wit film gemaakt in de stijl van de jaren twintig/dertig vorige eeuw. Zoals vrijwel alle films van Reynolds is ook The Lost op 16 mm gefilmd. Een door hemzelf ontworpen techniek geeft de film de schokkerige motoriek die bij films uit die tijdsperiode past. In een later stadium zet hij de film over op HD Video. Zo werd hij afgelopen zaterdagavond in het Volkspaleis vertoond met als score een uitvoering van Der Wind van de Oostenrijkse componist Franz Schreker door het muziekensemble Nieuw Amsterdams Peil.

Toch is het Reynolds om meer te doen dan het oproepen van een nostalgisch gevoel door middel van een pastische van een stomme film, zoals dit bijvoorbeeld bij de oscarwinnende speelfilm The Artist het geval was. The Lost is prachtig gefilmd, mooie beelden met de decadente sfeer van het interbellum in Duitsland. Homo-erotiek met het hakenkruis dreigend in aantocht. Buiten de vertoning van The Lost waren er zeven andere doeken waar beelden op vertoond werden. Het leken outtakes van The Lost, opnames die tijdens de montage gesneuveld waren. In de ruimte stonden verder kisten met props uit de films, een kunstoog, een camera, een wanderstok. Verder zagen we storyboardtekeningen en notities van de oorspronkelijke filmmaker. Samen met de beelden creëren ze het verhaal van een verloren gewaande film. Een film vol decadentie, erotiek en verlangen.

Reynolds heeft zijn film gebaseerd op een zoekgeraakte film uit Berlijn in de jaren dertig. In de begeleidende tekst van het Volkspaleis werd gesproken van een vampierfilm. De opkomst van de nazi’s in Duitsland voorkwam dat de film voltooid kon worden. Bij toeval kwam Reynolds in het bezit van deze film en materialen die bij de film horen. Hij besloot op basis van deze film een eigen project te beginnen. Hij spreekt zelf van een zo goed mogelijke restauratie, maar het resultaat is meer dan de restauratie van een verloren gewaande film. Door de vele filmdoeken krijg je een totaalervaring en de uitgestalde voorwerpen die met deze film te maken hebben, maken het geheel authentiek, prachtig en overweldigend.

Ons bekroop het gevoel dat er iets niet klopte. Is dit echt? Het materiaal lijkt nieuw. Zaten er bij de beelden, die wij zagen, opnames van de oorspronkelijke film? Welke filmprops zijn origineel? Waarom is er zo weinig informatie over de film waar dit allemaal op gebaseerd is? Wie is de oorspronkelijke regisseur?

Reynolds stelt een vraag. Wat is realiteit en wat is fictie en doet het er toe? Hij zuigt je op met de schoonheid van zijn kunstwerk en je gevoel voor realiteit verdwijnt. Wie zijn hier The Lost? Laag op laag maakt hij je duidelijk dat de werkelijkheid gemanipuleerd is, of kan zijn. Je weet het niet. De wereld is ongrijpbaar.

The Lost van Reynold Reynolds in het Volkspaleis t/m 6 oktober. Rondom The Lost is een avondprogramma opgesteld met diverse sprekers waaronder Reynold Reynolds op 27 september.

Ander werk van Reynold Reynolds kan je zien op vimeo