Onze favoriet is het mondstuk van een trompet dat op de muur is gemonteerd op de geschatte hoogte van de lippen van jazztrompettist Chet Baker. In de voor- en achterruimte van expositieruimte 1646 zijn uiterst spaarzaam objecten aangebracht. Wanneer we bij object vier aankomen, het mondstuk, moeten we lachen. Floris van 1646 stelt ons gerust. Humor is zeker onderdeel van het werk van de Finse kunstenaar Mikko Kuorinki.

Bij binnenkomst staart een grote lichtbak ons aan. Spaghetti & Blankets staat erop. Linksvoor ligt een klein pakketje op de grond. Aan de rechterkant iets verder bij de muur een stapeltje handdoekjes. De achterruimte is net zo spaarzaam ingericht. Achterin een houten plank met daarop een walnoot. In het midden een metalen transactiebakje op een sokkel. Linksboven hangt hoog aan de muur een altaar. Kuorinki heeft op een aantal plaatsen in de wereld een altaar met willekeurige objecten ingericht. We staan in stille verwondering om ons heen te kijken. We zijn  ontregeld. Tot we bij het mondstuk komen. Dat geeft ons een soort ontlading. Wonderlijke kunst is dit. In de folder die bij de tentoonstelling hoort, lezen we dat als onderdeel van de expositie er op verzoek een nummer van een langspeelplaat gedraaid kan worden. Even later klinkt zacht ‘Life’s Greatest Fool’ van de plaat ‘No Other’ uit 1974 van countryrocker Gene Clark door de ruimte. Waarom dit nummer? Werkelijk, we hebben geen idee, maar op een wonderlijke manier klopt het. Zoals alles klopt bij deze expositie. Waarom? We zouden het niet weten.

Later lezen we in de folder dat Mikko Kuorinki zich kan vinden in de stelling dat ‘Kunst een heel bijzondere manier is om een grap te vertellen die te lang en te ingewikkeld is om op een andere manier te vertellen of te begrijpen.’ Bij ons was de clou het mondstuk, maar dat zal voor iedereen anders zijn, vermoeden wij.

De tentoonstelling Somebody said she finds triangles scary I can understand that van Mikko Kuorinki is t/m 5 oktober te zien bij 1646 Boekhorststraat125 in Den Haag.