De drang tot een eeuwig leven is zo oud als de dood zou je kunnen zeggen. Hoe kan je voortleven? Kunst kun je verzamelen en na je dood verdelen onder je erfgenamen of schenken aan een museum. Maar wat als je iets groters wilt, als je wilt voortleven in een kunstwerk. Hoe regel je dat?
Kunst zoekt altijd de grenzen op van wat mag en betamelijk is. Dat is ook een van haar functies om mensen te wijzen op wat kan, niet of wel mag, en ze daarover te laten nadenken. Wat opvallend was op de KunstRAI 2013 was het in verhouding groot aantal kunstwerken van dode dieren. Niet Pino die voor de deur lag, maar de opgezette hertjes, vogels, cavia’s, het achterlijf van een leeuw. We hadden al de koe en de haai van Damien Hirst, de helikopterkat Orville van Bart Jansen en het tasje dat Tinkebell heeft gemaakt van het velletje van haar kat. Wat is de volgende stap die de hedendaagse kunst gaat zetten? Kunst waarbij je gebruik maakt van een menselijk stoffelijk overschot, of delen daarvan, DNA, gedachten? Wellicht is het nu vergezocht maar niemand weet wat in de toekomst mogelijk is. Museum Mona in Hobart, Tasmanië biedt de mogelijkheid tot een eeuwig lidmaatschap. Voor 75.000 Australische dollars laat het museum je cremeren en wordt jouw urn met as bijgezet in het museum. Zo worden de overblijfselen van overledenen onderdeel van de collectie van het museum. Maar er zijn natuurlijk veel verdergaande mogelijkheden. Mensen kunnen zich laten invriezen, vanuit DNA kan wellicht in de toekomst leven gecreëerd worden, of opgeslagen gedachten voor een kunstwerk gebruikt worden. John Baldessari probeert nog steeds zijn project uit 1970 te realiseren. Hij wil een menselijk overschot in staat van ontbinding laten zien. Door een kijkgat zou je een lichaam zien dat ligt opgebaard als ‘De bewening van Christus’ van Andrea Mategna. Maar de wet staat het niet toe. Nog niet. Baldessari maakt foto’s van objecten die hij heeft samengesteld uit menselijke overblijfselen. Dàt mag wel. Het is nu nog een schemergebied, maar het zou goed kunnen dat dit in de toekomst gaat veranderen. De vraag is: Hoe kan je zorgen dat je na je dood blijft voortbestaan in een kunstwerk, maar daar ook een aantal voorwaarden aan wilt verbinden? Precies, het is tijd voor een kunstcodicil.
Hieronder tref je het Blikvangen Kunstcodicil aan dat je kunt downloaden, afdrukken en uitknippen. In het codicil kun je aangeven dat je je lichaam ter beschikking van de kunst stelt. Daarbij staan een aantal voorwaarden die je kunt aankruisen, maar er bestaat ook de mogelijkheid om het codicil aan te vullen met een aantal eigen voorwaarden. Wellicht heb je nog tips hoe we het codicil kunnen aanpassen en verbeteren. Dat horen we dan graag van je. Reageer op dit artikel of stuur een email naar blikvangen.nl@gmail.com
Eén reactie op “Het is tijd voor een Kunstcodicil”