Soms komen de dingen samen. Je kijkt op een website, je bezoekt een beurs, je scheurt je Grote Rotterdamse Kunstkalender, en weer dezelfde kunstenaar. Hoe kan dit? Zijn we in een morfisch veld beland? Wij houden het op het toeval met een kleine letter t, maar wel kunst met een grote K. Binnen een paar dagen kruiste Marleen van Wijngaarden een aantal keren ons pad.Elke dag andere kunst op de Grote Rotterdamse Kunstkalender en vandaag staat Marleen van Wijngaarden erop. Dit wordt een mooie dag. Ze maakt werk dat bestaat uit doeken met een acryl ondergrond waar overheen ingewikkelde uitgeknipte patronen van papier zijn geplakt. Laag op laag, daardoor krijgt het werk een bijzondere structuur en werking. Vaak heeft het een groot formaat. Twee bij twee meter is geen uitzondering. Het formaat is wel belangrijk. Van afstand heeft de eindeloze kluwen lijnen een weliswaar willekeurige maar logische vorm. Loop je er naartoe dan verlies je het overzicht en duik je in de wirwar van draden, om op detailniveau weer duidelijk structuur te zien. Dat is een mooi effect. Het lijnenspel is subtiel en speelt met orde en chaos. Op haar website lezen we een verwijzing naar de snaartheorie. Nou zijn wij ook niet van de straat maar hier haken we af. Dit gaat onze kunstpet te boven. Geeft niet, we vinden het nog steeds heel mooi en kunnen er lang naar kijken. Hoeveel dimensies naast elkaar deze kunst ook mag bevatten.
Op de KunstRAI heeft Marleen van Wijngaarden een SOLO presentatie bij de stand van NL=US Art Consultancy*. Een agentschap met als doel Nederlandse en Amerikaanse kunstenaars niet alleen met elkaar in contact te brengen, maar ook met galeriehouders en verzamelaars.