De privécollectie krijgt veel ruimte in de media. Erika Hoffmann, van Sammlung Hoffmann in Berlijn, aan het woord in de Groene Amsterdammer, Martijn Sanders die bij Pauw en Witteman vertelt dat hij de collectie van zijn ouders verkoopt, omdat het niet zíjn verzameling is. Tijd voor Blikvangen om af te reizen naar Laren en in het Singer Museum een van de belangrijkste privécollecties van Nederland te gaan bekijken: de collectie De Heus-Zomer.De rij is lang, de rollatorhelling staat vol, en het Cora Kempermangehalte is hoog. Geeft niets, kunst is er voor iedereen. ‘Als u voor de ABN AMRO-rondleiding komt, kunt u gelijk doorlopen!’ Mooi is dat, maar de dame achter de kassa is van het vlotte soort en enkele ogenblikken later loop ik met een audiotoer om mijn nek de eerste zaal binnen. Het echtpaar De Heus-Zomer heeft in Barneveld met de handel in veevoer veel geld verdiend. Nadat ze onder de indruk raakten van de kunstcollectie bij hun huisbankier besloten ze een groot gedeelte van hun geld aan kunst te gaan besteden. Dat viel tegen, want er is veel kunst maar wat koop je? Ze kregen advies van Deborah Wolf, hoofd van de kunstcollectie bij ABN AMRO. Zo ontstond een van de belangrijkste verzamelingen van naoorlogse Nederlandse kunst. Het is een indrukwekkende verzameling, van Appel tot Dumas, alles staat of hangt er. De Schelp van Robert Zandvliet hangt groot en indrukwekkend aan de muur. Het vergulde aluminium van Guido Geelen kan mij minder bekoren, maar je hoeft natuurlijk niet alles mooi te vinden. Ondertussen vertellen Henk en Victoria mij in de audiotoer hoe ze de collectie samenstelden, doorspekt met anekdotes over de makers van al dit moois. Een prachtige tentoonstelling vol hele mooie, goede kunstwerken. Met een tevreden gevoel keer ik huiswaarts. Hoewel …
Want … ik mis iets. Ik verlaat de tentoonstelling met een vraag, maar wat is de vraag? Thuis blader ik het prachtige boek dat bij de tentoonstelling is uitgegeven nog eens door. Ik lees het interview dat Hans den Hartog Jager met het echtpaar De Heus-Zomer had. Dan valt mijn oog op de zin waarin Victoria zegt dat ze geen kunst verzamelen die de grenzen opzoekt en met name geen kunst waarin pornografie of geweld voorkomt. Het zal met hun christelijke levenswijze te maken hebben, maar kunst die geen grenzen opzoekt? Mijn vraag is beantwoord. Voor mij mag kunst juist een grens opzoeken en er ook overheen gaan. Porno en geweld zijn nu eenmaal een onderdeel van deze wereld en dat vind je terug in de kunst. Wanneer je deze elementen eruit haalt, creëer je een soort Efteling. Het hoeft niet, maar het hoort er wel bij. Het verklaart voor mij het wat lege en brave dat deze verzameling heeft. Maar het is mooi, erg mooi allemaal.
t/m 20 mei in het Singer Museum in Laren