Gek hoe sommige beelden blijven hangen. Op de ZomerExpo van vorig jaar, in het Gemeentemuseum in Den Haag, zag ik een korte film die zich in mijn geheugen vasthaakte. Het beeld van een staande, naakte vrouw met lang haar, vrijwel van de kijker afgekeerd. Haar voeten worden gemasseerd, ingewreven, door een tweede vrouw die zich onderdanig op haar knieën van haar taak kwijt. Het licht is blauwig en het beeld korrelig, de locatie kaal en streng. Het masseren heeft een hypnotische werking, die nog versterkt wordt doordat de film een ‘loop’ is. Wat zie ik hier? Is het een straf, een plicht, een eer? Heeft het een erotische lading, is het een rollenspel, moeder en dochter; de paus wast een maal per jaar op Witte Donderdag, in navolging van Christus tijdens het Laatste Avondmaal, de voeten van gewone stervelingen. Zoutwater en zalf is een mooi, fascinerend en geheimzinnig beeld waar ik heel lang naar kan kijken. Het lost niet op.

De maakster Silvia Bakker onderzoekt de normen, waarden en cultuurkenmerken die ons zijn aangeleerd, die wij allemaal in ons dragen en stelt deze ter discussie door middel van installaties met video, tekst, foto en geluid.